مجلات علمی چرا تمایلی به انتشار یافته های منفی ندارند
چرا مجلات علمی تمایل به انتشار یافته‌های منفی ندارند؟
فرض کنید در ابتدای پژوهش با بررسی ادبیات پژوهش موجود، دو یا چند فرضیه مطرح می‌نمایید، پژوهش را بر اساس آنها اجرا کرده و دادهها را جمع آوری می‌کنید. بعد از تحلیل یافته‌ها و دادهها متوجه می‌شوید که فرضیاتتان مورد تایید قرار نگرفته‌اند. به این حالت یافته‌های منفی اطلاق می‌شود. در این مطلب به سراغ این مساله رفته‌ایم که چرا مجلات علمی تمایل به انتشار یافته‌های منفی ندارند؟
منظور از یافته‌های منفی به یافته‌هایی گفته می‌شود که مغایر با نتایج اغلب پژوهش‌ها در حیطه خود است. برای مثال پژوهش‌های بسیاری وحود دارد که تاصیر اضطراب در پیشرفت تحصیلی را مورد تایید قرار می‌دهند و اعتقاد دارند که اضطراب بالا می‌تواند مانع پیشرفت تحصیلی شود. حال، پژوهشی ادعا دارد که اضطراب بالا هیچ تاثیری در پیشرفت تحصیلی ندارد و یا اینکه بر پیشرفت تحصیلی تاثیر مثبتی می‌گذارد. به نتایج چنین پژوهشی یافته‌های منفی گفته می‌شود.
معمولاً نتایح مغایر و منفی در صورتیکه از پژوهش وابسته به ارگان بسیار معروف یا پک پژوهشگر بسیار مجرب باشد و آنهم در حدی که به اصطلاح تمامی توجه‌ها را به خود جلب کند، مجلات رغبت دارند آنها را منتشر سازند اما در غیر اینصورت رغبتی برای چاپ و نشر آنها ندارند.
چرا مجلات علمی تمایل به انتشار یافته‌های منفی ندارند؟
۱- مجلات معمولاً برای چاپ مقالاتی که دارای یافته‌های مغایر هستند علاقمند نمی‌باشند. این عدم علاقه معمولاً از آنجا نشات می‌گیرد که مجلات بیشتر گرایش دارند مقالاتی را که حاوی یافته‌های روبه جلو هستند را چاپ کند. منظور از نتایج روبه جلو نتایجی است که موید یافته‌های قبلی هستند و آنها را تایید می‌کنند و در کنار آن چیز جدیدی نیز به آنها اضافه می‌کنند. یافته‌هایی که در تناقض با حجم وسیعی از یافته‌های مقالات دیگر است و محتوای آنها بیشر درباره چرایی عدم درست بودن یک قضیه یا ارتباط است مورد علاقه مجلات نیست.
چرا مجلات علمی تمایل به انتشار یافته‌های منفی ندارند؟
۲- دلیل دیگر عدم تمایل مجلات به یافته‌های منفی و مغایر مربوط به ضریب تاثیر مجلات است. ادیتورها معمولاً اطلاع دارند که مقالاتی که یافته‌های منفی و مغایری دارند معمولاً از سوی مقالات دیگر مورد استناد دهی قرار نمی‌گیرد و بنابراین مجله آنها با چاپ چنین مقاله‌ای متحمل زیان خواهد شد. ادیتورها بیشتر دوست دارند مقالاتی چاپ کنند که احتمال می‌دهند میزان استناد دهی محققان به آنها زیاد خواهد بود.
۳- سومین دلیل رد اینگونه مجلات به خاطر آن است که ادیتورها باید وقت و هزینه بسیار زیادی صرف کنند تا بفهمند که آیا این نتایج منفی و مغایر در شرایط دقیق علمی و زیر نظر یک فرد یا گروه کاملاً متخصص بدست امده است یا خیر؟ بنابراین، به جای صرف وقت و هزینه برای تعیین صحت یافته‌ها راحت‌ترین کار ممکنه را انجام می‌دهند که همان ریجکت مقاله و پذیرش مقاله دیگر به جای آن.
در نهایت باید مطرح کنیم که مقالاتی که یافته‌های متعارض و منفی دارند و فرضیات آنها تایید نشده است برای پیشبرد علم بسیار سودمند است. بارها دیده شده است که دانشجویان در دفاع از پایان نامه و یا مقاله خود ناچار شده‌اند که یافته‌های خود را دستکاری نمایند تا فرضیات مورد تایید قرار گیرد. و یافته‌ها متعارض با پژوهش‌های دیگر نباشد. چنین رویه‌ای از سوی مجله، دانشگاه یا هر سازمان و نهاد علمی نیز که باشد مورد تایید نیست اما بهترین راه‌حل آن دقت هرچه بیشتر در اجرای شفاف و علمی پژوهش است تا نتایج اشتباهی بدست نیاید. منفی یا مثبت بودن نتایج به معنای اشتباه در فرآیند انجام پژوهش نیست.
