نابغه هایی که اختلال روانی داشتند

نابغه هایی که اختلال روانی داشتند

تعداد نابغه هایی که اختلال روانی داشتند تا حدی زیاد است که گاهی اوقات برخی روانشناسان نبوغ و اختلال روانی را همانند دو روی سکه می‌دانند. به هر حال ما در اینجا ۷ نابغه و فرد تاریخ ساز را به شما معرفی خواهیم کرد که دارای نوعی از اختلالات روانی بودند.

۱- آبراهام لینکن (افسردگی)

آبراهام لینکن یک  منجی بزرگ برای آمریکا بود و این کشور را در یکی از دشوارترین مراحل تاریخی خودش رهبری کرد در حالی که در بیشتر عمرش مبتلا به افسردگی بود. مطابق اظهارات یکی از شرح حال نگاران لینکن، نامه‌های به جا مانده از یکی دوستان او نشان می‌دهد که گفته است: “لینکن افسرده‌ترین فردی است که تا به حال دیده‌ام”. هم اعضای خانواده مادری و هم اعضای خانواده پدری لینکن علایم شدید افسردگی را نشان می‌دادند و احتمالاً افسردگی او نیز منشاء زیستی داشته است. شعری منسوب به لینکن یافت شده است که او در سال ۱۸۳۸ درباره خودکشی با خود صحبت می‌کند. او در سال ۱۸۶۵ در سن ۵۶ سالگی درگذشت.

۲- لودویگ فان بتهوون (اختلال دوقطبی)

هنگامی که بتهوون در سال ۱۸۲۷ از نارسایی کبد درگذشت، او برای چند دهه بسیاری از مشکلات جسمانی خود را با الکل درمان می‌کرد! متاسفانه بسیاری از مشکلاتی که او از آن‌ها در رنج بود توسط داروهای امروزی به سادگی قابل درمان هستند که یکی از آن‌ها اختلال دوقطبی است. او در بین دوستانش به شیدایی معروف بود و هنگامی که خلق او در حالت مانیک بود می‌توانست بسیاری از کارهایش را با هم انجام دهد. او یک بار دست به خودکشی زد اما موفق نشد و به دلیل ضعف‌های جسمی که داشت در سال ۱۸۲۷ در ۵۷ سالگی درگذشت.

۳- ادوارد مونش (حملات پانیک)

ادوارد مونش (متولد ۱۸۶۳ و درگذشت ۱۹۴۴) نقاش بزرگ نروژی در سبک اکسپرسونیسم بود که مبتلا به حملات پانیک یا هراس بود. تجربه این حملات سبب شد که او بارها و بارها خود را به این شرایط برگرداند و در نهایت چند شاهکار خلق کند. باید اشاره شود که اختلال روانی در خانواده مونش شایع بود به طوری که همزمان با او خواهرش نیز به خاطر اختلال دوقطبی در یک بیمارستان روانی بستری بود.

۴- چارلز دیکنز (افسردگی)

دیکنز فردی بود که در اواسط دهه سوم عمرش مشهورترین نویسنده جهان بود. دیکنز کودکی سختی داشت و وقتی پدرش در ۱۲ سالگی او به زندان افتاد  چارلز مجبور شد مدتی را در یک کارخانه چکمه سازی کار کند. در نهایت این زندگی سخت سبب شد که او کم کم افسرده گردد. یکی از دوستان دیکنز نوشته است که هر بار دیکنز شروع به کار بر روی یک پروژه جدید می‌کند حالش بدتر می‌گردد. افسردگی او با بالا رفتن سن‌اش بیشتر می‌شد تا اینکه از همسرش جدا شد.

۵- چارلز داروین (آگورافوبی)

آگورافوبی یک اختلال روانی است که در آن فرد از قرار گرفتن در مکان‌های بسته همانند سینما یا فروشگاه و یا جاهایی که امکان فرار وجود ندارد همانند روی پل‌ها می‌ترسد. چالز داروین که یکی از بزرگترین انسان‌های تاریخ بشر بوده است از این اختلال در رنج بود. پژوهشگران هنوز هم درباره مشکل واقعی داروین اختلاف نظر دارند اما آن‌ها در هر حال بسیار شدید و آزرنده بوده‌اند. او از تماس و ارتباط با مردم می‌ترسید و کار به جایی رسیده بود که حتی از صحبت کردن با فرزندانش نیز اجتناب می‌کرد. او حتی در نامه‌ای از افکار خودکشی خود به خاطر چاپ کتاب منشاء انواع خبر داد. پژوهشگران عقده دارند که او حتی از اختلال وسواس و خودبیماری انگاری نیز در رنج بوده است.

۶- نیوتن (همه اختلال ها)

نیوتون یکی از بزرگترین دانشمندان تمام تاریخ است. نیوتن از نوسانات شدید خلقی در نوسان بود که نشان دهنده وجود اختلال دوقطبی در او است. همچنین رگه‌هایی از روانپریشی نیز در او دیده شده است و دلیل آن وجود نشانه‌های هذیان در نامه‌های اوست. ناتوانی او در ارتباط با مردم شاید نشان دهنده وجود اختلال طیف اوتیسم در او باشد. با وجود این مشکلات او به فعالیت علمی ادامه می‌داد و نام خود را در تاریخ علم جاودانه کرد.

۷- لئو تولستوی (افسردگی)

تولستوی تا اواسط عمرش علایم افسردگی را نشان نداده بود او وقتی این علایم را نشان داد شدت آن بسیار زیاد بود. این اختلال تغییرات شدید شخصیتی در تولستوی به وجود آورد به طوری که به فکر بخشش تمام اموالش، زندگی کردن بدون همسر  و تغییر در اعتقادات مذهبی‌اش افتاد. او در این دوران از زندگی‌اش مصصم شد که نویسندگی را رها کند و حتی اظهار داشت: “هنر نه تنها بی مصرف است بلکه مضر نیز می‌باشد”. با وجود داشتن یک خانواده ثروتمند، مشهور شدن در نویسندگی و داشتن ۱۳ فرزند، او تصمیم به خودکشی گرفت هر چند این اتفاق نیفتاد.